- niewłaściwy komuś
- не сво́йственный кому́-л., чему́-л.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
niewłaściwy komuś
Смотреть что такое "niewłaściwy komuś" в других словарях:
obcy — «nie należący do jakiegoś kręgu osób, spraw, rzeczy; niewłaściwy komuś, nie objęty czyimiś zainteresowaniami» Być w obcym towarzystwie. Wyraz obcego pochodzenia. Obcy przemysł, handel, język. Obcy ludzie. Obca kultura. Jakaś dziedzina wiedzy jest … Słownik języka polskiego
obcy — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym., IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który nie należy do czegoś, który znajduje się poza sferą czyichś zainteresowań, czyjegoś doświadczenia, wiedzy; niewłaściwy komuś : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… … Słownik języka polskiego
szyk — I m III, D. u, N. szykkiem; lm M. i «elegancja, wykwint, wytworność (zwłaszcza w ubieraniu się, w ruchach)» Szyk wielkomiejski. Nabierać szyku. Zajechać z szykiem samochodem. Ubierać się z szykiem, bez szyku. Ktoś jest bez szyku. ◊ pot. Zadać… … Słownik języka polskiego
fałsz — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «niezgodność z prawdą; nieszczerość, obłuda, kłamstwo» Fałsz historyczny. Wyczuć fałsz w czyichś słowach. Poznać się na fałszu. ◊ przestarz. Zadać komuś fałsz «udowodnić, ujawnić, że ktoś kłamie, jest nieszczery,… … Słownik języka polskiego
nieprzystojny — książk. «taki, który komuś nie przystoi; niestosowny, niewłaściwy, nieprzyzwoity, gorszący» Nieprzystojne uwagi. Nieprzystojny dowcip … Słownik języka polskiego
uchybienie — n I 1. rzecz. od uchybić. 2. lm D. uchybienieeń «usterka, nieścisłość, wada, błąd» Uchybienia w wykonawstwie. Poważne uchybienia w sztuce lekarskiej. Uchybienia w stylu. 3. lm D. uchybienieeń «wykroczenie przeciw jakimś normom, czyn niewłaściwy;… … Słownik języka polskiego
wykręcić — dk VIa, wykręcićcę, wykręcićcisz, wykręcićkręć, wykręcićcił, wykręcićcony wykręcać ndk I, wykręcićam, wykręcićasz, wykręcićają, wykręcićaj, wykręcićał, wykręcićany 1. «kręcąc odłączyć coś od czegoś, wyjąć, wyciągnąć coś skądś ruchem obrotowym»… … Słownik języka polskiego
